Museum Huis Doorn is het voormalige ballingsoord van de laatste Duitse keizer Wilhelm II. Na de Duitse nederlaag in de Eerste Wereldoorlog vlucht hij in 1918 naar het neutrale Nederland. In 1920 koopt Wilhelm II Huis Doorn waar hij tot zijn dood in 1941 zal wonen.
Via het karakteristieke Poortgebouw betreed je het landgoed en zie je voorbij het gazon Huis Doorn liggen. De buste van Wilhelm II (1859-1941) met strenge blik en snor, staat je op te wachten. Het landhuis is voor keizerlijke begrippen bescheiden van omvang.
De inrichting van het huis verkeert nog in authentieke staat en geeft samen met de kunstcollectie een fraai beeld van de Europese hofcultuur. In het huis van drie verdiepingen zijn 18 prachtig ingerichte vertrekken opengesteld voor het publiek.
De inrichting van Huis Doorn komt uit paleizen in Berlijn en Potsdam. Wilhelm II vulde Huis Doorn met de inhoud van 64 uit Duitsland nagekomen treinwagons. Schitterende meubels, schilderijen, zilveren objecten en tapijten maakten het de kasteelheer mogelijk om in zijn kleine paleis naar zijn stand te blijven leven.
De inrichting is nog helemaal intact en biedt jou als bezoeker een authentiek beeld van internationaal vorstelijk wonen. Treedt binnen in een decor van Europese allure en van eeuwenlange Duitse geschiedenis van vorstenhuizen. En stel je voor hoe zich in het kleine dorp Doorn dagelijks een hofprotocol in zakformaat afspeelde.
Huis Doorn herbergt de grootste collectie Duitse kunst en toegepaste kunst buiten Duitsland: meer dan 30.000 objecten. Een deel daarvan is te zien in Huis Doorn, een ander deel ligt in depot. De enorme collectie omvat veel zilver en porselein, schilderijen en meubels uit de zeventiende en achttiende eeuw, en laat je de verschillende stadia van de barok zien. Alle objecten uit het Huis kun je bewonderen in de digitale collectiedatabase.
Wilhelm had een uitgesproken smaak. Van moderne kunst moest hij niets hebben. Hij hield daarentegen veel van de barokke kunst van zijn voorvaderen, zoals Frederik de Grote.
De zilveren voorwerpen zijn met name prachtig tafelzilver, dat te bewonderen valt in de eetzaal, alsmede zilveren pronkschalen, sierbekers, kandelaars, tafelstukken, koffie- en theeserviezen. Een uniek object is de zogenaamde Kaisergabel, een speciaal voor Wilhelm II ontworpen vork, waarmee deze, ondanks zijn gehandicapte arm, toch makkelijk kon eten.
De porseleinverzameling omvat zowel porselein uit China, Japan en Europa (o.a. Meissen en KPM). Hiervan heeft Huis Doorn koffie-, thee- en eetserviezen, tafelstukken, een kroonluchter, en sierstukken. Om aan de enorme behoefte aan porselein van de Hohenzollern (die 28 paleizen in Duitsland bezaten) te voldoen, kochten zij in 1763 een eigen porseleinfabriek, de Königliche Porzellan Manufaktur (KPM) in Berlijn. In de eetkamer is de tafel gedekt met een van de twee grote tafelserviezen (Neuosier of Buntbemaltes) van de Hohenzollern.
Bewonder de schilderijen van bekende schilders uit de barok. Naast werk van Franse schilders als Nicolas Lancret, Antoine Pesne en Jean Antoine Watteau, zijn er schilderijen van Duitse meesters als Johann Samuel Beck, Johann Philip Bach, Daniel Chodowiecki en Johann Friedrich August Tischbein. Van Chodowiecki is zijn beroemde Wachtparadeschilderij te zien. Maar ook is er een meesterwerk van de Nederlandse schilder Abraham Storck (Slag bij Kijkduin) te zien, gemaakt omstreeks 1860.
Huis Doorn laat in zakformaat zien hoe de enorme paleizen van de Hohenzollern in Duitsland waren ingericht en hoe daarin geleefd werd. Er is een enorme verscheidenheid aan tapijten, sofa’s, stoelen, tafels, commodes, kasten en klokken. Tot de mooiste stukken behoren de met gouden en zilveren beslag en houten inlegwerk (marquetterie) versierde meubelen van Johannes Zwiener en de gebroeders Spindler.