Het boek beschrijft de Nederlandse kastelen en buitenplaatsen in de roerige twintigste en eenentwintigste eeuw. Onze conservator Cornelis van der Bas leverde een bijdrage aan dit boek en schreef het hoofdstuk ‘Opgevangen en opgesloten’, over gewonden, vluchtelingen en smokkelaars op kastelen in de Eerste Wereldoorlog. Uiteraard mag Huis Doorn in dat hoofdstuk niet ontbreken.
Dit boek belicht dit erfgoed en zijn oude en nieuwe gebruikers vanuit diverse invalshoeken: onder andere sociale, politieke, kunst- en cultuurhistorische, koloniale, feministische en landschappelijke aspecten komen aan bod.
Huizen van de elite werden in toenemende mate gezien als ‘niet meer van deze tijd’ en werden verkocht, herbestemd of gesloopt. Veel landgoederen werden (en worden) opgeslokt door steeds verder uitdijende dorpen en steden. Bewoners die tegen de tijdgeest in wilden vasthouden aan hun bezit, moesten op zoek naar creatieve en innovatieve oplossingen om de steeds hogere woonlasten en belastingmaatregelen te kunnen dragen. Denk bijvoorbeeld aan de familie Van Zuylen van Nijevelt, die landgoed Duinrell al vanaf 1935 ontwikkelden tot camping en attractiepark.
Tijdens het herkomstonderzoek naar koloniale objecten uit de collectie van de keizer deed conservator Cornelis van der Bas een opmerkelijke ontdekking. Achter een gouden doosje dat al tijden in de Rookkamer van het museum te zien is blijkt een bijzondere geschiedenis schuil te gaan.
In de publicatie komen de uitkomsten van het herkomstonderzoek naar mogelijk koloniale collectie-items aan bod, evenals de koloniale opvattingen van Wilhelm II.
Tijdens dit bezoek heeft zij kennis gemaakt met het museum, dat bestaat uit het voormalige ballingsoord van de laatste Duitse keizer Wilhelm II en het tentoonstellingspaviljoen ‘Nederland in de Eerste Wereldoorlog’.
